Miet en Griet 64

Miet en Griet jutten nieuws

Na het afscheid van het zomerseizoen hebben de gezusters Zandvlo een rustig bestaan. Ze verdoen de tijd met het lezen van het lokale Sufferdje, vegen hun stoepje schoon en houden het zandkuiltje op orde. Regelmatig zitten ze met hun vriend Twan de zeemeeuw onder een bankje aan de boulevard. 

De vogel maakt dagelijks vlieguren tussen de naburige stad en het strand van Egmond aan Zee. Onderweg pikt hij, behalve eten, ook nieuwsfeitjes op die hij met zijn vriendinnen deelt.

‘Hebben jullie het al gehoord? Premier Rutte heeft een nieuw soort Nederlander bedacht. De zogenaamde gewone Nederlander. 

Wij zien hier toch dagelijks Nederlanders op het strand en op de terrassen, veel is er niet aan te zien. Ze eten hun patatje met, drinken een biertje, smijten afvalzakjes van zich af, laten hun honden uit op het strand en kijken net even de andere kant op als hun viervoeter zijn drol draait.

Die mensen lopen er al jaren en zijn in mijn ogen heel gewoon. 

Door zo’n opmerking raak je toch nieuwsgierig naar de bijzondere Nederlander.’

Miet denkt met hem mee. ’Misschien vindt Rutte, nu hij na lang vergaderen een nieuwe ploeg voor zijn karretje gaat spannen, dat hij de ingedutte landgenoten wakker moet schudden met zo’n prikkelende opmerking. De manier om aandacht te krijgen voor de stoelendans rond belangrijke benoemingen. Bekende en onbekende namen duiken op, zag ik in een weggewaaide krant. Ook van lieden die het in de afgelopen jaren helemaal niet zo goed hebben gedaan. Staatssecretaris Kwiebus die de belastingdienst op orde moest brengen en daar niet echt in slaagde mag zich met de economie en het klimaat gaan bemoeien. Financiën en economie begrijp ik, maar of dat kan samengaan met klimaat vraag ik me af. Tegenstrijdige belangen, je zal er maar de baas over zijn. Ik benijd de man niet. Gedoe over vliegvelden, windmolenparken, gaswinning, om maar een paar belangrijke zaken te noemen. We gaan vast veel van hem horen.

Die twee kuikens Fokke en Sukke hebben er in het NRC Handelsblad al een spotprent aan gewijd. 

Griet valt haar zuster in de rede. ‘Flauwe grap, Miet. De man heet Wiebes.

Waar haal jij al die wijsheden vandaan? Toch niet uit het Sufferdje. 

Via Sjef Kokkel zijn leestafel kan het niet komen, daar ben jij de laatste weken niet geweest. Volgens mij struin jij stiekem de boulevard en het strand af om verwaaid nieuws te lezen. Valt me tegen van je, Miet. Ik dacht dat wij hadden afgesproken dat we ons niet meer in politiek zouden verdiepen.

Heb je geen leuker nieuws, Twan? Mij boeit het Haagse niet, ze doen maar. Eindeloos vergaderen, de kool en de geit sparen, daar red je het niet lang mee in de politiek. Let op mijn woorden. Dit kabinet gaat het geen vier jaar uitzingen.’

Voor Twan kan antwoorden laat Miet zich horen. ‘Voor een zandvlo die het niet boeit maak je anders rake opmerkingen. Volgens mij zit jij bij Sjef Kokkel na het kijken van “Heel Holland bakt”, nog minstens een uur op de leestafel. 

Mij verwijten dat ik verwaaid nieuws zoek, jij bent geen haar beter.’

Betrapt sluit Griet haar scherpe bekje.

‘Wel dames, jullie hebben weer iets om op te broeden. Succes ermee.’

Terwijl Twan landinwaarts vliegt, keren de zusters in ijzig zwijgen terug naar hun zandkuil.